ANASAYFA | ECOO TARİHÇESİ |ECOO TÜZÜK | ECOO YAPISI |ECOO VİZYON|ECOO MİSYON|ECOO İŞLEVİ
  ECOO STRATEJİSİ|ECOO ÜYELERİ| ECOO GENEL KURULLAR|ECOO BÜLTEN|ECOO HABERLER|ECOO BLUEBOOK|ECOO İSTATİSTİK
TOOMAD ANASAYFA
ECOO MAVİ KİTAP GENEL ÖZETİ

                                          

Bazı Avrupa ülkelerinde artmakta olan sağlık giderleri ve oftalmolog sayısının azalması ile birlikte, koruyucu göz sağlığı hizmetleri gittikçe artan bir şekilde optometrist ve optisyenlere taşınmaktadır. Ancak optometrist ve optisyenlerin kendi geleneksel esnaf faaliyetleri arkasında daha fazla gelişebilmek ve koruyucu göz sağlığı hizmetleri sunabilmek konusundaki imkanları eşdeğer değildir ve ülkelerin kendi şartlarına göre değişkenlik göstermektedir.

Optometri ve optisyenlik, bazı Avrupa ülkelerinde tek bir meslek olarak kabul edilmektedir. Diğer ülkelerde iki farklı meslek olarak görüldüklerinden, farklı mesleki uygulama alanlarına karşılık gelmektedirler. Optometri, görme kusurlarının giderilmesi amacıyla insan gözünün klinik olarak muayene edilmesi ve optik cihazların (gözlük ya da kontakt lenslerin) reçetesinin yazılması ile sonraki bakımı kapsayacak şekilde düşünülmektedir. Optik (ve optisyenlik), söz konusu cihazların montaj ve kişiye adapte edilmesine odaklanır.

Bazı ülkelerde meslek mensupları bu iki fonksiyonu kombine etmektedirler. Yine başka ülkelerde işlevleri hastanın refraksiyonu ile sınırlı tutulur ve akabinde düzeltici cihazların adaptasyonu yapılır. En düşük seviyeli eğitimden başlayacak olursak, Avrupa’da gözlükçü optisyen, bunu takiben refraksiyon yapan optisyen, akabinde de patolojik tespit yapmak için eğitim alan optometristler bulunduğunu söyleyebiliriz. Çok azınlıkta kalan bazı ülkelerde söz konusu optometristler, teşhis amaçlı ilaçlar ve hatta sınırlı düzeyde tedavi edici ilaçlar kullanmaktadırlar.

Avrupa çapında değişkenlik gösteren optometristlerin ve optisyenlerin uygulama alanları, mevcut eğitimlerin kapsamının, mevzuatın, meslek örgütlerinin ve oftalmolojinin optometriye mukayesen hacmi, politik ağırlığı ve yaklaşımının sonucudur. Optometri halen bazı ülkelerde yasal bir meslek değildir. Eğitim ve öğretim, mesleğin gelişimi açısından anahtar olarak görülmektedir. Mevcut genel eğilim, optisyenlerin 16 yaşlarından itibaren hem eğitim hem de uygulamalı çalışma şeklinde öğretim aldıkları bir bileşik sistemin sürdürülmesinin yanı sıra optometristlerin de ağırlıklı olarak üniversitede ve gözetimli klinik uygulama şeklinde eğitildikleri bir sistemi gerektirmektedir.